Είναι κάποιες φορές οι γυναίκες
σκοτεινές, μυστήριες και υγρές,
σαν τροπικό δάσος τη νύχτα.
Φωνές ζώων αντηχούν από κάθε πλευρά,
ακριβώς πίσω σου σέρνεται ένα φίδι
και μόνο το φεγγάρι διαπερνά στιγμιαία
και φωτίζει τη μυστηριώδη φύση.
Χαμένος, αμύητος και άπειρος περπατάς
ανάμεσα στις φυλλωσιές τού αγνώστου.
Και γεμάτος τρόμο για το απροσδόκητο
επιτίθεσαι ερωτικά σε οποιαδήποτε
σου προκαλεί αίσθηση της καύλας.
Σοφά πουλιά της νύχτας
σε ορμηνεύουν απόκρυφα,
μα εσύ δεν ξέρεις τη γλώσσα τους.
Και κάπου στο βάθος μακριά
ηχούν τα τύμπανα άγριων φυλών.
Νοιώθεις τον αρχέγονο ρυθμό
να χτυπά στις φλέβες σου
και να σε οδηγεί στην πλήρωση…
Στον χάρτη του μυαλού σου
είναι καρφιτσωμένο
μοναχά ένα σημείο.
Σε κάποιο ξέφωτο,
σου διηγήθηκαν φωνές του ονείρου,
ένα τεράστιο τοτέμ λουσμένο..
Στο γαλάζιο φως του φεγγαριού
και με ανεξιχνίαστα σύμβολα
χαραγμένα στο ξύλο του,
θα σε καλέσει να επαναλάβεις μαζί του
λέξεις μαγικές και όρκους προστυχους…
Απόψε θα θυσιάσεις στον έρωτα
ταξιδιώτη την περηφάνια σου.
Τότε -μόνο τότε- θα αρχίσει το δάσος
να σου ψιθυρίζει τα αρχέγονα μυστικά του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ελεύθερα το σχόλιο σου,
Θα το αντέξω...