Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

πρόσκληση για ταξίδι



τα σχοινιά της κούνιας μου κρέμονται απ' τα χέρια σου κι αναπνέω αέρα που από μέσα σου βγαίνει ... μαριονέτα ή πριγκίπισσα ; μάλλον και τα δύο...

σ' αφήνω να με οδηγείς... να με διδάσκεις... γιατί ξέρω πως όταν χρειαστεί δε θα μου πεις "ακολούθησέ με", αλλά θα μ' αφήσεις να περπατήσω δίπλα σου...

κοίτα με, στέκομαι γυμνή μπροστά σου...ανίκανη να σου κρύψω το παραμικρό... γιατί εσύ βλέπεις μέσα μου...εσύ διαβάζεις τη σιωπή μου...
έχω φύγει πολλές φορές... και στο λέω, ίσως ξαναφύγω... τι σόι ταξιδιάρα είμαι άλλωστε ;

μα πάντα θα γυρίζω και θα κοιμάμαι στην αγκαλιά σου... γιατί εκεί είναι περισσότερο σπίτι μου από οπουδήποτε αλλού... αν σε κούρασα πάλι, συγγνώμη...

κάποτε είχα ένα όνειρο και στο είπα… θέλω να πάμε μαζί ένα ταξίδι... κάπου μακριά...κάπου όμορφα... για να 'χουμε για πάντα ένα τόπο κοινό, με μυστικά και αρώματα και των δυο μας... θάρθεις;

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

με δυο κουταλιές ζάχαρη



Λαχάνιασμα, χύσιμο, χαλάρωση. Δεν ξέρω πόσες ώρες έμεινε στην αγκαλιά μου… Ο χρόνος είχε σταματήσει από τη στιγμή που ξαπλώσαμε… είχε σταματήσει από τη στιγμή που με φίλησε στο στόμα…

- Μωρό μου… είπε και χάιδεψε τα χείλια της γλιστρώντας απαλά ανάμεσά τους την γλώσσα της… Πες μου την αλήθεια

Έστριψα το κεφάλι μου και την κοίταξα επίμονα στα μάτια…

- Είσαι παντρεμένος και έχεις δυο κόρες… έτσι;
- Είδες τη φωτογραφία πάνω στο τραπεζάκι στο σαλόνι; Απάντησα.

Δεν ήθελα τέτοια συζήτηση. Έστριψα ένα τσιγάρο κι ανασήκωσα το κεφάλι απ’ το μαξιλάρι να βλέπω τα μάτια της. Ήξερα πως μόνο έτσι θα μπορούσα να της επιβληθώ με απόλυτο τρόπο. Ήξερα πως ήταν έτοιμη να κάνει τα πάντα για μένα, να είναι δοτική σε κάθε μου επιθυμία. Με λάτρευε και δεν το έκρυβε.

- Είμαι σε διάσταση, αυτή είναι η αλήθεια. Σε ένα χρόνο από τώρα θα βγει το διαζύγιο μου…

Δεν με ρώτησε τίποτα άλλο, αλλά ήξερα πως το δούλευε στο μυαλουδάκι της. Στ’ αρχίδια μου, σκέφτηκα.

Ανασήκωσε το κορμί της… Στήριξε το κεφάλι της στον αγκώνα μου και με κοίταξε στα μάτια… με κοίταξε σαν να έψαχνε κάτι… σαν να ήθελε να βρει κάτι που να της το είχα κρύψει…

- Εμένα μ’ αγαπάς λιγάκι; με ρώτησε…
- Κοίτα, απάντησα, αυτό που θέλω είναι να περνάμε καλά. Δεν είμαι έτοιμος για συναισθήματα σ’ αυτή τη φάση της ζωής μου.

Έψαξε ξανά μέσα στα μάτια μου, κοιτάζοντας να βρει την απάντηση μέσα μου και όχι στα λόγια που της έλεγα… στις λέξεις μου…

Έριξα το βλέμμα μου κάπου αλλού… ξανά στο ταβάνι, στο απέναντι τοίχο μην αντέχοντας τη διερεύνηση των ματιών της… Ήξερα ότι δεν θα έμενε ικανοποιημένη από την απάντηση που θα έδινα, αλλά δεν μπορούσα να βρω μια άλλη απάντηση καλή…

Έκλεισα τα μάτια μου. Της είπα την αλήθεια. Την αλήθεια που ήθελε να ακούσει, αν και δεν πιστεύω ότι αν άκουγε μια άλλη απάντηση θα την πείραζε, όπως δεν θα πείραζε κι εμένα, αφού ό, τι κι αν είχε συμβεί αυτή είναι η γυναίκα που γαμιέται μαζί μου καθημερινά… αυτός είμαι ο άντρας που θα περάσω μαζί της, όσο κρατήσει η σχέση μας αυτή.

Μου χαμογέλασε και ήταν αυτό το χαρακτηριστικό, γοητευτικό της χαμόγελο… το χαμόγελο της κατανόησης… Έτρεξα ένα μου δάχτυλο πάνω στο μάγουλό της…

- Μωρό μου, συνέχισα, θα είμαστε πάντα ο ένας για τον άλλο. Είμαστε δυο μισά ενός συνόλου, γεννημένοι, προορισμένοι να είμαστε μαζί όχι μόνο σ’ αυτή τη ζωή, αλλά και στην επόμενη… στην επόμενη… στην επόμενη… Θα είμαστε μαζί…

Χαμογέλασε σαν ασχημόπαπο που του ρίχνουν λίγα φλούδια να τσιμπήσει. Έσκυψε προς το μέρος μου και είδα την αντανάκλασή μου στα μάτια της… Την άφησα να δει μέσα στα μάτια μου την αλήθεια και τα συναισθήματά μου. Και είμαι σίγουρος πως συνέλαβε όλα όσα αισθάνομαι γι’ αυτό στη συνέχεια ορκίστηκε κρατώντας με στην αγκαλιά του ότι θα είμαστε για πάντα μαζί.

Ήταν μια 40χρονη γυναίκα ερωτευμένη απ’ την πρώτη στιγμή που την συνάντησα στο γραφείο της. Μικροκαμωμένη, κοντούλα, άκολη. Με παίδεψε λίγο στα πρώτα μας ραντεβού. Μιλούσε ασταμάτητα για τον πρώην, για το παιδί της, για όσα προβλήματα αντιμετώπιζε στην καθημερινότητα της.

Ήξερα πώς να την χειριστώ. Όπως και τόσες άλλες που πέρασαν από κάτω μου… και με προσκύνησαν. Ήξερα πώς να μου έχει απόλυτη εμπιστοσύνη. Πως δεν έπρεπε να την πιέζω, να την ζηλεύω, να την ταλαιπωρώ.

Παράλληλα σκέφτηκα, έπρεπε να μην την αφήνω να κάνει όνειρα για μας. Δεν ήταν όμως ο κατάλληλος χρόνος γι αυτή τη στιγμή. Την είδα που σηκώθηκε βάζοντας τα ποδαράκια της κάτω απ’ το κρεβάτι. Χωρίς να με κοιτάξει, ρώτησε:

- Μωρό μου θες να σου φτιάξω καφέ;
- Ναι, με δυο κουταλιές ζάχαρη.

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

ο εραστής σου



Σε βλέπω να στέκεσαι… εκεί… απέναντί μου στημένη στα τέσσερα… με τα μαλλιά σου αναστατωμένα και τα μάτια σου να φλέγονται από το πάθος…

Μου θυμίζεις φυλακισμένο, άγριο ζώο που μόλις βγήκε από το κλουβί του και είναι έτοιμο να πάρει την εκδίκησή του… Σε θέλω τόσο πολύ όσο τον αέρα που αναπνέω… Σε χρειάζομαι…

Θέλω να αισθανθείς το χάδι των χεριών μου πάνω στο κορμί σου… από το κεφάλι μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών σου… Θέλω να αισθανθείς την γλώσσα μου να σε γλείφει από πάνω μέχρι κάτω μέχρις ότου χτίσει ένα εντυπωσιακό οργασμό που θα με αποζημιώσει…

Θέλω να σε δοκιμάσω, να χώσω την γλώσσα μου μέσα σου σαν λειωμένη γλυκιά σοκολάτα… που θα χυθεί πάνω στο κορμί μου και θα το σκεπάσει… Θέλω να κυριεύσω το μικρό άτριχο μουνάκι σου και να το οδηγήσω στον δρόμο του οργασμού, ξεκλειδώνοντας τα πιο καυτά ερωτικά όνειρα σου…

Οι γλυκοί χυμοί θα στάξουν στη γλώσσα μου, πλημμυρίζοντάς με. Θέλω να σε κρατήσεω από την λεπτή κοκκαλιάρα μέση σου, να σε γαμήσω όσο πιο άγρια μπορώ. Να δοκιμάσεις κάθε στάση, να πειραματιστείς, να γράψεις ένα καινούργιο βιβλίο αγάπης που θα κινήσει το ενδιαφέρον σου, που θα ξυπνήσει τα κρυφά κι απαγορευμένα πάθη σου…

Κυρίαρχος θα γίνω του κορμιού σου. Θα πολιορκήσω την τρυπούλα σου με τον πούτσο μου, Με το στόμα μου. Απόλαυσέ το. Ξοδεύω ανεξέλεγκτα το σπέρμα μου για σένα…

Είμαι ο εραστής σου

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

θέλω



Θέλω να κλείσεις την πόρτα πίσω σου και να γδυθείς… Αργά… Αισθησιακά… Θέλω να δω κάθε κομμάτι των ρούχων σου να καταλήγει στο πάτωμα… Εσύ θα μείνεις όρθια, στο κέντρο του δωματίου, φορώντας μόνο το βρακάκι σου…

Θέλω να σε φιλήσω στον λαιμό… στους ώμους. Σε όλες εκείνες τις ευαίσθητες περιοχές του σώματός σου που ερεθίζεσαι… Θέλω να γλείψω το λαιμό σου… να δω τις ρόγες σου να σκληραίνουν από την αναμονή… Θέλω να φιλήσω και να ρουφήξω αυτές τις ρόγες, να στροβιλίσω τη γλώσσα μου γύρω-γύρω τους… Να τις τραβήξω με τα χείλια μου…

Θέλω να γλιστρήσω το χέρι μου μέσα στο βρακάκι σου… Να αισθανθώ την υγρασία της φωλίτσας σου να βρέχει τα δάχτυλά μου… Θέλω να σ’ ακούσω να αναστενάζεις καθώς τα δάχτυλά μου θα παίζουν πάνω και κατά μήκος του μουνιού σου…

Θέλω να με ξεντύσεις εσύ… Να καλύψω με φιλιά και γλειψίματα τα ρούχα σου καθώς θα μου βγάζεις τη μπλούζα και θα τραβάς προς τα κάτω το σορτς και το εσώρουχό μου… Θέλω να σπρώξω το σκληρό πούτσο μου μέσα στη παλάμη σου… να τον κάνω να χαθεί…

Θέλω να κολλήσω τον πούτσο μου στο στόμα σου… Θέλω να κάνω όλα αυτά τα πράγματα στο στόμα σου που κι εσύ θα ήθελες να κάνεις κι ίσως βρούμε χρόνο να τα κάνεις στη συνέχεια… Θέλω να γλείψεις, να ροφήσεις… να γλιστρήσεις τη γλώσσα σου μέσα στη σχισμή της ουρήθρας μου… Θέλω να καταστήσεις τον πούτσο μου υγρό και σκληρό… να τον χτυπήσεις με τη γλώσσα σου… να τον πειράξεις… να τον βασανίσεις…

Θέλω να γλιστρήσω ανάμεσα στα πόδια σου, να επιστρατεύσω το στόμα και τη γλώσσα μου και να ασχοληθώ μ’ αυτή την υγρή τρυπούλα σου… Να αφοσιωθώ… Ν’ ακούσω κάθε στεναγμό ως στεναγμό… Ν’ ακούσω κάθε βογγητό ως βογγητό… Ν’ ακούσω καθαρά κάθε κραυγή τη στιγμή που θα χύνεις …

Θέλω να γλιστρήσω τον πούτσο μου μέσα σου… Να σ’ αφήσω να αισθανθείς κάθε εκατοστό του πούτσου μου να εισβάλλει μέσα σου… Θέλω να με παρακαλέσεις να σε γαμήσω… να σε γαμήσω σκληρά… να παραδεχτείς πως αυτό σκεφτόσουν όλη την ημέρα …

Σου υπόσχομαι ότι θα σε γαμήσω σκληρά, άλλωστε μόνο μ’ ένα γαμήσι μπορούν να απομακρυνθούν όλες οι δυσάρεστες σκέψεις από το μυαλουδάκι σου… Θέλω να χωρέσω ολόκληρος μέσα σου, απλά, πρέπει να χαλαρώσεις λίγο γιατί μου αρέσει να αισθάνομαι τον πούτσο μου να χορεύει μέσα σου… βαθειά…

Χτυπώντας συνεχόμενα το μουνί σου πισωκολλητά, θα χύσω όλο το σπέρμα που θα παραχθεί από τα αρχίδια μου απόψε… για σένα… Θέλω να καταρρεύσω πάνω στο κρεβάτι… δίπλα σου… να ηρεμήσω… έτσι ώστε να μπορέσουμε να το επαναλάβουμε ξανά… σύντομα…
Αυτό θέλω… Εσύ;

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

κι αυτό μ' αρέσει



Είμαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι και την περιμένω. Φορώ ένα μαύρο σλιπ και μαύρο κολλητό φανελάκι… Γνωρίζω εκ των προτέρων πόσο πολύ την ξετρελαίνει αυτό το σετ των εσωρούχων μιας και η ίδια μου το αγόρασε την περασμένη εβδομάδα μετά την εκδρομή μας στο βουνό…

Μέχρι να έρθει και για να περάσει η ώρα, αρχίζω να χαϊδεύομαι… Δημιουργώ μια καλή στύση στον πούτσο μου… φέρνω μια ανατριχίλα στο κορμί μου… Χωρίζω ελαφρώς τα πόδια μου και τρέχω τα χέρια μου πάνω στο σώμα μου τσιμπώντας τις ρόγες μου κάτω από την φανέλα και γλιστρώντας περιστασιακά τα δάχτυλά μου μέσα στο σλιπ για να αγγίξω τη θερμότητα και την διέγερση του πόθου μου…

Με τα κλειδιά που της έδωσα, μπαίνει μέσα στο δωμάτιο βιαστική χωρίς να πει ούτε λέξη… Με βλέπει ξαναμμένο και ξαπλώνει γρήγορα δίπλα μου… Φέρνει την γλώσσα της στο στόμα μου και τα δάχτυλά της μπλέκονται στα μαλλιά μου… Δαγκώνει τις ρόγες μου πάνω από τη φανέλα, κατόπιν την τραβάει και μου την βγάζει… Με κοιτάζει γλυκά και χαμογελάει.… ανοίγω τα πόδια μου και χαϊδεύομαι… της αρέσει!

Δεν φορώ τίποτα άλλο εκτός από το μαύρο σλιπ… Τραβάω το μπλουζάκι της… την φέρνω κοντά μου… Είναι ακόμα ιδρωμένη. Με τα δάχτυλά μου κατεβάζω το παντελόνι της, κατόπιν το βρακάκι της… αυτό που μέχρι εκείνη τη στιγμή με εμπόδιζε να δω το ξυρισμένο μουνάκι της…

Το μαύρο σλιπ που συνεχίζω να φορώ γίνεται ολοένα και υγρότερο από το διάφανο σπέρμα που κυλάει από την άκρη του πούτσου μου… Την βλέπω να γλιστράει τα δάχτυλά της στο εσωτερικό του σλιπ μου… τα γλιστράει μέχρι που φτάνει στη βάση του πούτσου μου… Μου τον τρίβει χωρίς να απομακρύνει το βλέμμα του από τα μάτια μου… υγραίνεται, καυλώνει!

Καθώς αναστενάζω φέρνει περισσότερα από τα δάχτυλά της μέσα στο σλιπ μου… Δείχνω με βογγητά πόσο απολαμβάνω αυτό το άγγιγμα… Αρχίζω να πιστεύω πως ένα άγγιγμα δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με το καλύτερο γαμήσι στον κόσμο… κι αυτή το ξέρει πόσο μ’ ερεθίζει…

Την βλέπω να προσπαθεί να τραβήξει το σλιπ μου στο πλάι… απορώ πως και δεν της πέρασε από το μυαλό η ιδέα να μου το βγάλει… Με τα δάχτυλα και των δυο χεριών της μέσα, δείχνει ενδιαφέρον για το πρόσωπό μου…

Με φιλάει και ρουφάει την γλώσσα μου… Τρίβει τον πούτσο μου και τον σηκώνει ψηλά… Το ύφασμα του σλιπ περιορίζει πλέον τις κινήσεις της… Σύντομα, εκτός από την θερμότητα και την υγρασία, δραπετεύουν και τα αρχίδια μου από το σλιπ… Αναστενάζω δυνατά…

Ανοίγω τα πόδια μου πλατειά… Δεν αντέχω άλλο αυτό τον περιορισμό του σλιπ… Την βλέπω να σκύβει πάνω μου και να μου δαγκώνει τις ρόγες. Οι τρίχες του στήθους μου υγραίνονται από τα σάλια της… Τρέχει την γλώσσα της χαμηλά στο στομάχι μου και πολύ γρήγορα φτάνει στο λάστιχο του σλιπ μου… Με τα δόντια της το τραβάει αργά προς τα κάτω… αργά… πολύ αργά… Ανασηκώνω το κορμί μου σαν γέφυρα… Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να βοηθήσω…

Την βλέπω να μου το κατεβάζει… Ο πούτσος μου εκτινάσσεται σαν να ήταν δεμένος τόση ώρα πάνω σ’ ένα ελατήριο… Η απελευθέρωσή του δίνει άλλο νόημα στις κινήσεις της και κυρίως στη διάδοση των υγρών μου… Έτσι όπως είμαι ολόγυμνος, του δίνεται πλέον η δυνατότητα να μου τον γλείψει…

Η γλώσσα της μου βάζει φωτιά… Οι αναστεναγμοί μου εναλλάσσονται με τα βογγητά μου… Φέρνει τα αρχίδια μου κατά μέρος… στο πλάι και συλλέγει με την άκρη της γλώσσας του τις σταλαγματιές του σπέρματος από τον πούτσο μου…

Την κοιτάζω και απορώ πόσο την θέλω σήμερα το απόγευμα. Κοντούλα, λεπτή, χωρίς καμπύλες και ασήμαντη θηλυκότητα… ένα άσχετο με τα γούστα μου πλάσμα που τρεις μήνες τώρα έρχεται στο διαμέρισμα μου να γαμηθεί μαζί μου…

Μου δίνεται σαν τρελή, κι αυτό μ’ αρέσει… με λατρεύει, αυτό όμως με κουράζει. Κάνω πέρα κάθε αρνητική σκέψη καθώς την βλέπω ν’ ανάβει τα κεριά στο κομοδίνο πλάι μου, έτοιμη να καθήσει στο όρθιο παλούκι μου, κλείνοντας τα μάτια και δαγκώνοντας το κάτω χείλος απ’ το μικρό στοματάκι της…

Θα ανασηκωθώ, θα καθήσω, θα βάλει τα μαξιλάρια πίσω από την πλάτη μου… κι αυτό μ’ αρέσει!!!

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

καλημέρα μας



Σηκώθηκα νωχελικά απ’ το κρεβάτι, κι έτσι γυμνός όπως ήμουνα περπάτησα απ’ την κρεβατοκάμαρα προς το μικρό κουζινάκι να φτιάξω έναν καφέ.

Πέρασα απ’ την ανοιχτή πόρτα του λουτρού και την είδα τυλιγμένη στην λευκή πετσέτα μου. Μόλις είχε βγει από το πρωινό της μπάνιο κι έπιανε τα μαλλιά της κότσο μπρος στον καθρέφτη. Με είδε κι ήρθε πίσω μου στην κουζίνα να μου δώσει ένα φιλί στην πλάτη, ψιθυρίζοντας:

- Καλημέρα μας καρδούλα μου!

Γύρισα, την κοίταξε και την φίλησα πεταχτά στα μικρά, σχεδόν ανύπαρκτα χειλάκια της, τρίβοντας κυκλικά τις ρώγες της πάνω απ’ την νωπή πετσέτα. Δεν ανταπέδωσα την καλημέρα της ούτε το χαμόγελό της.

- Άσε με να σου φτιάξω εγώ τον καφέ μωρό μου..
- Όχι, … άσε θα τον φτιάξω μόνος μου.

Μόλις χθες βράδυ αργά, είχαμε γυρίσει απ’ το πενθήμερο ταξίδι μας στο βουνό. Φαινόταν ευτυχισμένη μαζί μου. Είχε μανία με τις φωτογραφίες και με είχε βγάλει σε δεκάδες πόζες. Με κούραζε όταν μου ζητούσε να την βγάλω κι εγώ, κι έπαιρνε καλλιτεχνικές πόζες.

Στη διαδρομή της επιστροφής μου μίλαγε ώρες ατέλειωτες για τα παιδικά της χρόνια στο χωριό. Για τους γονείς της που ήταν φτωχοί κτηνοτρόφοι, για τα αδέρφια της, για τα μαθητικά της χρόνια.

Με χάιδευε στο μπούτι και στα σκέλια καθώς οδηγούσα, μου έστριβε το τσιγάρο με δεξιοτεχνία, μου το άναβε, μου το έβαζε στο στόμα. Με χάιδευε στο λαιμό και με καύλωνε. Έδειχνε τρυφερή, ερωτευμένη…

Δεν ήθελα να μπλέξω σε συναισθήματα, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. Δεν ήθελα να την αφήσω να κάνει όνειρα. Κι όμως δεν έκανα; Τίποτα να την σταματήσω. Κάποια στιγμή θα καταλάβαινε…

Ακόμα μια απελπισμένη μαριονέτα θα γινόταν κι αυτή στο πάθος της καύλας που της χάριζα. Με ευκολία την σήκωσα στα μπράτσα μου και την οδήγησα πίσω στην κρεβατοκάμαρα.

Νιώθω πως αυτή η σχέση θα την πλήγωνε. Έτσι έγινε και με όσες άλλες πέρασαν απ' τη ζωή μου. Μια ζωή γεμάτη λάθη, αλλά εγώ αγάπησα τα λάθη μου, κι από την αρχή ζωγράφισα με χρώματα τις τύψεις μου.

Ο έρωτας μας γρήγορος, σκέτο ξεκάυλωμα. Την κοίταξα στα σκοτεινά ματάκια της και της ψιθύρισα:
- Αγκάλιασέ με, κι όσο το κορμί μου ρίχνει την σκιά μου πάνω σου, θα σου δωθώ...

Χαμογέλασε χωρίς να καταλάβει, κι απάντησε:
- Κράτα με σαν ένα τριαντάφυλλο σπασμένο. Θέλω μόνο στο φιλί σου να πλυθώ!

Χαμογέλασα με τη σειρά μου και σκέφτηκα πως κάπου θα το είχε διαβάσει και το 'μαθε να μου το πει... Έτσι κάνουν όλες!

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

στο φως των κεριών μας



Με τα κεριά ακόμα να φέγγουν, πέφτεις στην αγκαλιά μου και ετοιμάζεσαι να κοιμηθείς… Είμαι αποφασισμένος να μην σε αφήσω από τόσο νωρίς… Ξεκινώ να σου φιλώ τους ώμους που μοσχοβολάνε σαπούνι… Τα χέρια μου σε κρατούν στην αγκαλιά μου σφικτά, ενώ τα δάχτυλά μου διασχίζουν τις ξανθές τούφες απ’ τα μαλλιά σου…

Τα μάτια σου είναι ακόμα ανοικτά… μου χαμογελάς… Βάζεις το χέρι σου κάτω από τα σκεπάσματα και σκουπίζεις τον πούτσο μου που ακόμα στάζει σπέρμα… Με φωνάζεις "άντρα μου". Ο ήχος του οργασμού σου μισή ώρα πριν, αντηχεί στα αυτιά μου… ακόμα…

Ζηλεύω κι εγώ τη κίνηση του χεριού σου και την επαναλαμβάνω… Τα δάχτυλά μου αναζητούν κάτω από τα σκεπάσματα την υγρασία του μουνιού σου… Είναι χαλαρή… κουρασμένη από το γαμήσι που προηγήθηκε… Αρχίζω να του κάνω μασάζ… και πολύ γρήγορα τον ξυπνώ… πρήζεται!!!

Έτσι όπως είναι υγρός, τα δάχτυλά μου γλιστρούν ανάμεσα στα μουνόχειλα. Με το δάχτυλό μου τα χωρίζω στα δυο, ενώ η λεκάνη σου υποχωρεί προς τα πίσω…

Ξεσκεπάζω το χέρι μου και σου το προσφέρω… Το ρουφάς… Αισθάνομαι την αναπνοή σου… Λειώνω από την καύλα σου… Παίρνεις το χέρι μου και μαζί με το δικό σου αγγίζουμε τη στενή, σφικτή κωλοτρυπίδα μου… Το δάχτυλό σου χαϊδεύει τα τοιχώματα της κωλοτρυπίδας μου… Ο οργασμός με πλησιάζει απειλητικά…

Το σώμα μου αρχίζει να τινάζεται από την ευχαρίστηση… βίαια… ανεξέλεγκτα… Τα κορμιά μας ιδρώνουν… Οι αναπνοές και των δυο μας γίνονται βαριές… Είμαστε έτοιμοι να χύσουμε και οι δυο…

Είμαι έτοιμος να σε μουσκέψω με το σπέρμα μου… να σε ζεστάνω… Αισθάνεσαι τον χτύπο της καρδιάς μου που επιβραδύνεται… Φιλώντας σε τρυφερά, πέφτεις ξανά στην αγκαλιά μου για να κοιμηθείς… να χαλαρώσεις… Η αυριανή ημέρα θα είναι το ίδιο κουραστική με την σημερινή για σένα…

πρελούδιο ξυνίλας



Η ζωή σου κρεμασμένη επάνω μου. Σου μιλάω τρυφερά, χαμηλόφωνα, όπως σ’ αρέσει. Η φωνή μου μεστή σε παραπλανεί σε έωλους δρόμους. Δεν θυμάμαι ποια ήταν η πρώτη φορά που σε βρήκα κοινότυπη, που ένιωσα το κορμί σου αδιάφορο, την παρουσία σου ενοχλητική...

Το άγγιγμα της ρόγας στο μπράτσο μου, καθώς έσκυβες να με σερβίρεις, με έκανε να μαζευτώ... Τα εσώρουχά σου που στέγνωναν στο μπάνιο, που άλλοτε μου μύριζαν απίθανα γλυκά, τώρα μου φαίνονται αντιαισθητικά και βρόμικα...

Κεράκια στο τραπέζι της σιωπής και σπίθες στην αχλή των οριζόντων τα σκοτεινά ματάκια σου... Έρχεσαι πάντα να με βρεις όπως παλιά. Αναζητάς ερωτικές ψευδαισθήσεις, χωρίς να νιώθεις πως για μένα είναι απλά ξεκάυλωμα. Χάθηκε η μαγεία σου… χάθηκε ανεπιστρεπτί.

Όλα όσα κάποτε με γέμιζαν χαρά, τώρα έχουν γίνει ξινίλα στο στομάχι μου! Μπορούσα ακόμη, για κάποιον άγνωστο λόγο, να σου κάνω έρωτα τα πρωινά. Αλλά δεν είναι πια το ίδιο. Κάτι είχε χαθεί... η έκπληξη, η δύναμη. Και τελευταία ούτε σε σένα αρέσει το πρωινό μας παιχνίδι.

Χθες ένιωσες να με χάνεις. Όταν άρχισες να κλαίς, σε πήρα στην αγκαλιά μου. Δεν ένιωσα απολύτως τίποτα. Με φίλησες, αλλά τα χείλη σου ήταν κρύα. Μου ψιθύρισες κάτι, ούτε που κατάλαβα τι είπες... Όταν προσπάθησες να με ξαναφιλήσεις, ένιωσα κάτι σαν δυνατές αλυσίδες που με έσερναν στη φυλακή!

Ήταν ολοφάνερο... το κορμί μου δίπλα σου, δεν θα ξυπνούσε ποτέ ξανά.Το επόμενο βράδυ, αγριεμένος απ' τη καύλα, ανέβαινα τα σκαλιά ενός σκοτεινού ξενοδοχείου με κάποια άλλη...

Σήμερα Σάββατο, πέρασες το πρωινό στο μπαλκόνι σου με τις τριανταφυλλιές. Μάζευες τα χαμόγελα των λουλουδιών να μου τα φέρεις το απόγευμα. Και ήταν πολλά... Θα μου μιλήσεις ξανά για τα όνειρά σου, για κείνο το ταξίδι που σχεδιάζεις να πάμε μαζί.

Σε λυπάμαι αλλά θα σε κάνω να νιώσεις καλά απόψε στον ύπνο σου...

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

αγγελία



Ζητώ πάροχο συναισθημάτων
με ευρυζωνική σύνδεση
στη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα
για το τέλειο ταίριασμα.

Νοικοκυρά κάτω των 40
ελεύθερη, λεπτή, ξανθιά (ή με ανταύγιες)
προϋπηρεσία επιθυμητή.
όχι απαραίτητη.
συστάσεις προαιρετικές.
εσωκλείουμε κάρτα αλλαγής.

Παρέχω καρδιά έτοιμη προς ενοικίαση
ρομαντικών προδιαγραφών,
και συνουσιάσεις δίπλα σε τζάκι ή με κεριά
και σε άτοκες μηνιαίες δόσεις

στοργή χωρίς τέλη ανταπόδοσης
μεταφορά παλαιότερων αποτυχιών
και λοιπών άπλυτων σχέσεων
χωρίς καμία πρόσθετη επιβάρυνση
εύθυμα μελαγχολικό περιβάλλον
τζιπ μαύρο για μετακινήσεις
πριμ παραγωγικότητας

Προφίλ ιδανικής υποψηφίου

Υποτακτική ψυχολογία,
χωρίς απαιτήσεις για καθημερινές συναντήσεις
δηλητηριώδες χιούμορ
κρυφοαριστερίζων ακτιβιστικό μυαλό
σε συνδυασμό με οφθαλμοφανή δεξιά τσέπη
με όρεξη για πάθος, πόθο για σεξ,
ανατριχίλα, αίμα, ανάγκη για σπέρμα,
στάχτη στον άνεμο, δάκρυα, χαμόγελα, ιδρώτα
και αυτοκαταστροφικές τάσεις
(εντάξει να μην είναι και μπάζο)

αυστηρά κάτοικος Αθήνας
με δυνατότητα μετακινήσεων
όρεξη για βόλτες στο Μοναστηράκι
χωρίς πρότερα βιώματα ζήλειας
και με εκπληρωμένες οικογενειακές υποχρεώσεις
(παιδιά - διατροφή - προβληματα με πρώην)

Η συναλλαγή (αγγελία) δεσμεύει
κατ’ αναλογία τον χρήστη
και πλήρως τον παροχέα του αγαθού.
Θα τηρηθεί εχεμύθεια.
προλάβετε, περίοδος εκπτώσεων

αποστείλατε βιογραφικό:
Ελπίδας και Προσδοκίας γωνία

Αποστολέας Ιέραξ
παραλήπτης άγνωστη

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

αναμένα κεριά



Στους παλμούς της καύλας της ηχούν βογκητά!
Η καρδιά της βουλιάζει στο σκοτάδι ανασφάλειας
Τα χέρια ικετεύουν για το χάδι μου…
Το πρόσωπό της βρεγμένο
μ' αλμύρα δακρύων ηττοπάθειας !!!

Τα χείλη της μικρά και δαγκωμένα
απ' τον πόνο σε στάμπες απ’ τα δόντια μου
Τα μάτια της δύο άβυσσοι εκλιπαρούν τρυφερότητα,
Το στήθος της άδειο, πεσμένο, στεγνό,
μαραμένο απ' την πείνα σχέσεων της μιας βραδιάς!

Η σκέψη της οργωμένη με σημάδια
απ' τα μαστίγια περιστασιακών εραστών
Οι φωτιές, της έλιωσαν τις σάρκες
η απληστία των υλικών, η εξουσία
Ναι, η εξουσία της παράνομης ηδονής!
Οι κάστες εγωισμού, οι ελίτ κι η πείνα,
μια ατέλειωτη πείνα για ν’ αποκτήσει
σοβαντισμένα όνειρα…

Ξεχνάει κι ασύστολα ανακυκλώνεται,
Τα κεριά ανάβουν… έρχεται και ξαπλώνει ανάσκελα!
Γίνομαι χωρίς να θέλω το απόλυτο έλεος της,
πληρώνοντας την με το όνειρο του άντρα
που πάντα αναζητούσε να εξουσιάζει…

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

η απόλυτη γυναίκα



Της άρεσε να εκστασιάζεται πλάι μου. Ερεθιζόταν να μου προσφέρει θέαμα την ώρα που αυνανιζόταν, να την κοιτάω να χαιδεύεται, να ερεθίζομαι κι εγώ.

Άλλες φορές, όπως μου έλεγε, το έκανε μόνη της μπρος στον μεγάλο καθρέφτη που είχα στην κρεβατοκάμαρα. Έβλεπε τους μορφασμούς της καύλας στο πρόσωπο της και τα κύματα της ηδονής έρχονταν να την εξουσιάσουν. Η αναπνοή της γρήγορη, τα μουγκρητά της ακατανόμαστα, κι ούρλιαζε όταν έφτανε στο αποκορύφωμα…

Δεν ήθελε να γδύνομαι μόνος μου. Ήθελε να με γδύνει η ίδια, αυτή καθισμένη στο κρεβάτι μου, κι εγώ όρθιος να στέκομαι μπροστά της με το τζην, γυμνός απ’ την μέση και πάνω και ξεκάλτσωτος.

Στην αρχή με χάιδευε ανάμεσα στα σκέλια μου, χούφτωνε τον πισινό μου και στο τέλος τρυφερά το φούσκωμα μπροστά μου. Ύστερα άνοιγε ένα – ένα τα κουμπιά του τζην μου κι έβαζε το χεράκι της μέσα χουφτώνοντας τον κορμό του σκληρού πόθου μου…

Λάτρευε το πολύωρο ερωτικό παιχνίδι, λάτρευε τα χέρια μου να την εξουσιάζουν, να την χαϊδεύουν σ’ όλο της το κορμί. Χωρίς αναστολές, ξεστόμιζε λόγια τρυφερά την ώρα της πράξης, νομίζοντας πως έτσι με ερέθιζε ακόμα περισσότερο.

Τελειώναμε πάντα μαζί, ελέγχοντας ομόρρυθμους οργασμούς! Ήταν η απόλυτα ερωτική γυναίκα που είχα συναντήσει στη ζωή μου. Η σχέση μας καθαρά ερωτική, χωρίς αγάπες και λουλούδια. Μου είχε γίνει απαραίτητη και την έλεγαν Χριστίνα …

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

η αρχή και το τέλος



Τον αγαπούσε… Το ένοιωσε απ’ την πρώτη στιγμή, όταν τα λόγια του χτύπησαν τις πιο κρυμμένες χορδές του είναι της. Ναι, τα λόγια του, ακόμα κι απ’ το πρώτο του τηλέφωνο στο γραφείο της… μόνο τα λόγια του… τον είχε ερωτευτεί από τα λόγια του.

Ποιος ξέρει τι απ’ όλ’ αυτά ήταν αλήθεια και τι ψέμα; Ποιος νοιαζόταν; Ποιος άλλος μπορούσε να την κάνει ν’ αναρριγά από θλίψη, από οίστρο, από ηδονή όσο αυτός; Τον αγάπησε απ’ την πρώτη στιγμή. Σα να της είχε κάνει μάγια.

Δεν έγινε ποτέ δικός της. Δεν ήθελε, δεν μπορούσε ν’ αγαπήσει κάποιο ασήμαντο πλάσμα σαν κι αυτήν. Ήξερε πως θα ήταν πάντα η μαριονέτα του. Κι όμως έκανε το μοιραίο λάθος κι είπε απ’ την αρχή το «σ’ αγαπώ».

Ήταν κι εκείνο το άλλο: ήταν κι οι δύο δεσμευμένοι σε οικογενειακές υποχρεώσεις και κανείς δεν έδειχνε διατεθειμένος να αλλάξει η ζωή του δρομολόγιο. Κι αυτός είχε όνειρα. Ζούσε μόνος σε ένα μικρό διαμέρισμα και τις ελεύθερες ώρες του έβαζε αγγελίες για εφήμερες γνωριμίες σε chat και ιστοσελίδες γνωριμιών.

Ήταν ερωτευμένη. Πολύ. Η λαχτάρα της δεν είχε όρια, δεν είχε ταβάνι, όπως έλεγε στις φιλενάδες της, προσπαθώντας να το διακωμωδήσει. Τι να διακωμωδήσει… Η ψυχή της το ήξερε, τι τραβούσε… Τι κλάμα έριχνε τα βράδια, όταν εκείνος χανόταν, όταν δεν έδινε σημεία ζωής. Ή τις φορές που της μιλούσε αδιάφορα, συγκαταβατικά, απόμακρα...

Ήταν ο έρωτας της ζωής της, το πίστευε. Το πίστευε κι ας η πείρα την είχε διδάξει, πως ποτέ δεν ξέρεις, ποτέ δεν μπορείς να καταλάβεις, παρά μονάχα από μακριά. Όταν όλα έχουν πια τελειώσει κι εσύ θεατής της πρότερης ζωής σου, σαν κριτικός κινηματογράφου, κάνεις replay τις σκηνές και βαθμολογείς ηθοποιία.

Ναι, τον πίστευε… Τον έβλεπε, όπως κοιτάζει το παιδί τον ξάστερο ουρανό τις νύχτες του καλοκαιριού και τρέχει αμέριμνα στον κήπο να πάρει το μπαλάκι που τού ‘πεσε κατά λάθος πίσω από την μάντρα.

Η ψυχή της πλημμυρισμένη προσμονή, ανυπομονησία.... Να τρέξει να τον βρει, να τον αγγίξει, να χαζέψει το ταξιδιάρικο βλέμμα του. Να χαθεί στις σιωπές και τις παύσεις του, να ενδώσει σε κάθε του επιθυμία.

Πόσο περίμενε… πόσο περίμενε τα πάντα… Από τη λέξη μέχρι την κίνηση, από το τηλεφώνημα μέχρι την πάντα αργοπορημένη άφιξή του στα λιγοστά ραντεβού τους. Πάντα περίμενε. Και πάντα υπήρχε μια δικαιολογία, πάντα συνέτρεχε κάποιος υπεράνω λόγος.

Ποτέ δεν φαντάστηκε πως περιμένει κάτι που δεν θα ερχόταν ποτέ… Γιατί απλά δεν υπήρχε, ήτανε όλα στο μυαλό της… Ήξερε, δεν ήξερε; Δεν ήξερε πως ο έρωτας κατασπαράσσει μόνον τον ερωτευμένο; Πως ο άλλος είναι μονάχα το καθρέφτισμα του πόθου της σ’ έναν καθρέφτη ανύπαρκτο;

Τι ξόδεμα, τι λάθος… Πόσο αφέθηκε σε χίμαιρες, που εκείνη -ειδικά εκείνη- θα έπρεπε να ξέρει… Τώρα ήταν αργά… Έβλεπε κι αυτή την όψη της κατακερματισμένη ν’ απλώνεται ακατάστατα στο χώρο και στο χρόνο της αδράνειας.

Κάποια στιγμή δεν άντεξε και τον ξεσκέπασε συνειδητοποιώντας τα ψέματα που της έλεγε. Λόγια και γεγονότα γεμάτα αντιφάσεις. Μία κλοτσιά και πάμε, μέχρι να βρούμε τοίχο στο άπειρο… Ανήμπορη, μουδιασμένη χάζευε τα κομμάτια της ψυχής της κι αναρωτιόταν: θα τη λύτρωνε ποτέ η αγάπη; Θα τη λύτρωνε ποτέ κάτι άλλο, πέρα από τη λήθη;

Όλα ήταν ένα παιχνίδι, που τελείωνε άδοξα και έπρεπε πάλι να πέσει κουρασμένη για ύπνο… Όμως οι μέρες της είχαν αρχίσει να φθινοπωριάζουν. Σαν μαθήτρια του Λυκείου, έκατσε κι έγραψε την ιστορία μιας αγάπης που έσβησε άδοξα. Μια ιστορία που είχε πλάσει στο μυαλό της… Και στο σχολείο δεν ήθελε να ξαναπάει.

Δεν ήταν πια παιδί…

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

δοκιμάζοντας αντοχές



Ο ερωτισμός ήταν ακόμα διάχυτος στο μικρό δωμάτιο. Έφερα στο νου μου όσα είχαν ειπωθεί. Γνωριστήκαμε στο chat του messenger. Έπαιζε με τις λέξεις και το μυαλό της. Της είχα περιγράψει την ερωτική σκηνή που είχε ανάγκη να ακούσει. Η περιγραφή μου την είχε οδηγήσει να του αποκαλύψει όλα τα κρυφά μυστικά της ερωτικής πράξης που συνέπαιρνε το καυλωμένο μυαλό της.

Άφησε το ποντίκι. Το χέρι της άρχισε να χαϊδέύει όλο το σώμα της. Ξεκίνησε πιάνοντας απαλά το λαιμό της και σιγά-σιγά το άφησε να κυλήσει στο στήθος της και στην διεγερμένη ρόγα της. Άρχισε να την χαϊδεύει και να την τσιμπά με πάθος. Έκλεισε τα μάτια της και άφησε το νου της να φαντάζεται ότι στην θέση του χεριού είχε το στόμα μου που της δάγκωσε τρυφερά την ήδη διογκωμένη ρόγα της.

Είχε ερεθιστεί. Νόμιζε ότι ένιωθε την ανάσα μου πάνω στο γυμνό κορμί της. Μια ανάσα καυτή από έξαψη για το κορμί της. Το κορμί που της είπα ότι λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που μου έστειλε μια αποκαλυπτική φωτογραφία της.

Προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια της αλλά δεν υπάκουσαν. Έμεναν κλειστά και το μυαλό της καρφωμένο στην ανάσα μου που ένοιωθε στο λαιμό της. Άρχισα να της ψιθυρίζω λόγια που την έκαναν να κοκκινίζει αλλά τα επιθυμούσε ακόμα πιο πολύ.

Είχε κάνει μόλις το μπάνιο της και ξάπλωσε γυμνή στο κρεβάτι. Το φως που έβγαινε από το μικρό φωτάκι νυκτός έδινε στην ατμόσφαιρα μια ερωτική νότα. Η φλόγα του ζεστού κορμιού της όπως βγαίνει μέσα από τους αχνούς που δημιουργεί το ζεστό νερό στον πιο κρύο αέρα του δωματίου τυλίγεται από το κρύο σεντόνι που σιγά-σιγά εξομοιώνεται από την ζέση του κορμιού.

Η καυτή ανάσα έφθασε στα χείλη της που τα ένιωθε να έχουν διογκωθεί από την υπέρ-αιμάτωση που της είχα προκαλέσει. Τα ένιωθε να καίνε από την γρήγορη ροή του αίματος. Τότε ήταν που μια δεύτερη ζέση που προερχόταν από την βαριά και μεγάλη παλάμη που της είχα περιγράψει για τα χέρια μου άρχισε να τριγυρνά στο κορμί της.

Πήρε την θέση του πάνω στο στήθος της και αφού έπαιξε με την κορυφωμένη ρόγα της άρχισε να κυλάει προς την κοιλιά της για να καταλήξει ανάμεσα στα πόδια της. Με το πρώτο άγγιγμα αισθάνθηκε να βγαίνει από το στόμα της μια πνιχτή λαλιά πάθους. Δεν ήταν όμως σίγουρη αν η λαλιά είχε βγει πράγματι ή απλά την φαντάστηκε και αυτήν.

Την επομένη ήρθε στο μικρό μου διαμέρισμα. Τα ποτά μείνανε στα ποτήρια, αισθάνθηκα τη γλώσσα της να παίζει με τον ανδρισμό μου, το στόμα της να ρουφάει τα καρύδια μου, το μεσαίο της δάχτυλο να δοκιμάζει τις αντοχές μου χαϊδεύοντας την τρυπούλα μου.

Ήταν έμπειρη στον έρωτα και τρόμαξα στην ιδέα ότι θα με ξεπετούσε στο λεπτό. Προσπάθησα να της ξεφύγω αφήνοντας τον παθητικό μου ρόλο... Έπιασα με δύναμη τα βυζιά της, τίναξα τις σηκωμένες ρώγες, χαστούκισα τους αυθάδικους μαστούς, εισέπραξα το βαθύ μούγκρισμα της...

Χωρίς χρονοτριβή τη γύρισα στο πλάι, χούφτωσα το δεξί της κωλομέρι ανασηκώνοντας το ελαφρά και ανοίγοντας δρόμο με το πρησμένο μου καυλί μπήκα μέσα στο μουσκεμένο μουνί της πισωκολλητά. Δεν άντεξε πάνω από πέντε λεπτά να μπαινοβγαίνω μέσα της, έχυσε όλη της την καύλα δροσίζοντας το πυρακτωμένο μου όργανο και δίνοντας μου εντολή να τη λούσω κι εγώ με τους χυμούς μου...

Στο μυαλό μου, σαν αστραπή σκέφτηκα τον πρόσφατο χωρισμό μου με εκείνη την ταλαιπωρημένη γυναίκα... Πόσο με είχε κουράσει αυτή η μακρόχρονη σχέση, πόσο άσχημα μου είχε φερθεί λίγο πριν χωρίσουμε σ' έκείνο το cafe… Όλα όμως είχαν περάσει.

Τώρα είχα μια άλλη, τελείως διαφορετική γυναίκα στη ζωή μου, με Γάμα κεφαλαίο σε όλα της. Με θηλυκό κορμί, υποτακτική ψυχολογία απέναντι στο αρσενικό, χωρίς υποχρεώσεις, εχοχές, βιώματα και πληγές του παρελθόντος...

Γλίστρησα έξω της και θυμηθήκαμε το ντους να σβήσουμε την κάψα των κορμιών μας. Λίγο προτού φύγει μού ζήτησε να πάμε ένα ταξίδι. Θεέ μου, όλες το ίδιο σκέφτονται, είπα μέσα μου…

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

σκόνη στον άνεμο



Ντύθηκα γρήγορα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή για να την συναντήσω. Η πιο λάθος στιγμή για να της μιλήσω. Συνεφιά και αέρας παγωμένος. Μαύρα ρούχα και κασκόλ, τα όπλα μου για να μη διακρίνει την απελπισία μου.

Μπήκα στο μετρό και κατευθύνθηκα στο γνωστό cafe που πηγαίναμε συχνά. Την είδα να έρχεται από μακριά. Γλίστρησε ανάμεσα στους περαστικούς, άνοιξε την πόρτα και κάθισε δίπλα μου. Μείναμε για λίγο σιωπηλοί…

- Μωρό μου φεύγω απ’ τη ζωή σου. Μην λυπάσαι. Πες πως έφυγα ένα ταξίδι… χωρίς επιστροφή…
- Δηλαδή, είναι η τελευταία φορά που σε βλέπω; είπε εκείνη προσπαθώντας να κρύψει ένα δάκρυ που κυλούσε απ’ τα ματάκια της.
- …… Άκου, θέλω να μείνουμε δυο καλοί φίλοι… της ψιθύρισα.

Μουσική,… τα φύλλα των δέντρων και το ψιλόβροχο στο πλακόστρωτο δρομάκι.Τυλιγμένη ως τα μάγουλα στο μαύρο μπουφανάκι της και με τα χέρια κρυμμένα στις τσέπες σκέπαζε κάθε φωτεινό σημείο που θα πρόδιδε την ταραχή της κάτω απ’ τον αχνό ουρανό.

Του μίλησε σκληρά με λόγια σαν δηλητήριο. Ένοιωθε λιωμένο κερί που έσταζε καυτό μες στην καρδιά της. Έσυρε το χέρι της στο σημείο που την πονούσε και με τα παγωμένα δάχτυλα αποκοίμισε το πόνο για λίγο. Σηκώθηκε, τον φίλησε στοργικά στο μάγουλο και ξεκίνησε. περίμενε πως θα γύριζε να τον κοιτάξει, έστω για τελευταία φορά, αλλά δεν το 'κανε...

Στο αμήχανο πρώτο βήμα για την επιστροφή, στο τελευταίο ξέπνοο βήμα του χωρισμού. Περπάτησε αργά σαν σκιά με μόνο σύμμαχο το σκοτάδι. Μια πληγή με μόνο εχθρό τα παγωμένα της δάχτυλα. Όλα είχαν χαθεί μες στην απόγνωση και την απελπισία της…. Απόψε η ζωή της είχε με μιας αλλάξει!

Ο καφές της ακόμα άχνιζε όταν ξεκίνησα να φύγω. Το στέρεο του cafe έπαιζε το "Dust in the wind". Δεν είχα τύψεις για όσα είχαν συμβεί. Την μισούσα και ένοιωσα για πρώτη μου φορά καλά με μένα! Ναι για μένα...

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

γαμώτο



Λόγια, λόγια, λόγια... Τού μίλαγε συνέχεια. Λέξεις κενές, φθόγγοι, νότες, ακουστική με ιδρώτα, υγρασία με έξαψη. Καύλα... Σήμερα ήρθε πάλι να τον βρει και όπως ήτανε γυμνή, φόρεσε ένα πουκάμισο του.

Παιχνίδι, γλύκες και κούνημα, γλείψιμο και βρίσιμο, μαστίγιο και καρότο. Και γαμώτο. Πολύ γαμώτο , να πλανάται παντού, στον αέρα, στο υποσυνείδητο, στο φανερό κι αφανέρωτο. Ένα γαμώτο να ψάχνει απελπισμένα κάπου να αγκιστρωθεί και να μη βρίσκει...

Τη θέλησε, τον κέρδισε γρήγορα, τον έπαιξε σα καυλωμένο μαθητούδι κι ας ήταν το ασχημόπαπο του. Στην αρχή αφέθηκε στη μαγεία της, χαλάρωσε στη ζεστασιά της, προσφέρθηκε πρόθυμα στα πειράματα της . Κι εκείνη τον έψαξε, δεν ήταν ακριβώς σίγουρη γιατί αυτόν συγκεκριμένα, μάλλον της φάνηκε κάπου διαφορετικός και σίγουρος στα "θέλω" του. Διαφορετικός και ακατέργαστος.

Και πολύ καυλωμένος για γαμήσι. Σαν εγκαταλειμμένο δάσος που αποθηκεύει ενέργεια περιμένοντας μια σπίθα για να τα κάψει όλα. Την έβλεπε να τον αγαπάει τρελά, κάπου την λυπόταν, αλλά δε μπορούσε να το αποτρέψει. Ίσως και να μη το ήθελε σε πρώτη φάση. Δεν ήταν έτοιμος να γυρίσει σελίδα στη ζωή του. Θα την έδειωχνε όμως σίγουρα αργότερα.

Το διαισθανόταν ότι η μικρόσωμη ιδρωμένη πουτανίτσα τον είχε μαγέψει. Πολλές φορές τον οδηγούσε εκεί που αυτή ήθελε με απαράμιλλη μαεστρία. Μεθυσμένος από το μαγνητισμό της, την παρατηρούσε μήνες τώρα να τον σέρνει από τον σηκωμένο πούτσο του σαν νάτανε μπρελόκ της.

Αυτή έκανε όνειρα, του τα έλεγε, ήθελε να τον δοκιμάσει. Το έπαιζε σοφιστικέ, σαν απομεινάρι καταγωγής του πρώην άντρα της. Ήθελε να τον δει να πέφτει στα πόδια της. Να τον ακούσει να την παρακαλάει για ένα γλείψιμο, να τον αφήσει να μαλακίζεται για χάρη της... Φυσικά και δεν ήξερε πως δεν ήταν η μόνη στη ζωή του...

Αυτός είχε και κάποια παλιά παράλληλη σχέση. Δεν ένοιωθε καλά μόνο με μια γυναίκα. Τελικά η μικροσκοπική πουτανίτσα του έγινε βάσανο. Τον είχε κουράσει. Δεν ήταν ότι της έλειπε ακόμη ένα γαμήσι, είχε την ευλογία να δοκιμάσει τον μοναδικό πλούτο που μπορεί να κάνει ευτυχισμένη μια έξυπνη γυναίκα.

Απλά ήθελε να τον εξερευνήσει καλύτερα, να δοκιμάσει τις αντοχές του, να παίξει με τις έννοιες του και τα καρύδια του, να μιλήσει με το μυαλό και το καυλί του, να ρουφήξει τις αγωνίες και τον χυμό του, να εξαφανίσει την περηφάνια και το πράμα του μέσα της, να του επιβληθεί... Να κάνει το γαμώτο της.

Κι αυτός; O μάλλον γοητευτικός ή καλύτερα ανεξερεύνητος... τι μπορεί να ήθελε από μια τέτοια τύπισσα... αναλυτική, στοχαστική, σπαστική, ερωτευμένη... Ένα σφιχτό σχεδόν ανύπαρκτο κωλαράκι, δύο βαριά πεσμένα βυζόμπαλλα, μια καυλιάρικη φωνή... λογικά ναι, ένα δυνατό τέστ ντράιβ για τη ψωλή του, τι άλλο από ένα όμορφο ημίωρο γαμήσι.

Άν το γούσταρε και εκείνη, τόσο το καλύτερο, το πολύ πολύ να της χάριζε άλλο ένα γύρο για να τη δει χαμογελαστή... Την ήθελε να κάνει όνειρα για μια ζωή κοντά του!

Ήταν έτσι.. ή μήπως έτσι φαινόταν;