καλημέρα μας

Σηκώθηκα νωχελικά απ’ το κρεβάτι, κι έτσι γυμνός όπως ήμουνα περπάτησα απ’ την κρεβατοκάμαρα προς το μικρό κουζινάκι να φτιάξω έναν καφέ.

Πέρασα απ’ την ανοιχτή πόρτα του λουτρού και την είδα τυλιγμένη στην λευκή πετσέτα μου. Μόλις είχε βγει από το πρωινό της μπάνιο κι έπιανε τα μαλλιά της κότσο μπρος στον καθρέφτη. Με είδε κι ήρθε πίσω μου στην κουζίνα να μου δώσει ένα φιλί στην πλάτη, ψιθυρίζοντας:

- Καλημέρα μας καρδούλα μου!

Γύρισα, την κοίταξε και την φίλησα πεταχτά στα μικρά, σχεδόν ανύπαρκτα χειλάκια της, τρίβοντας κυκλικά τις ρώγες της πάνω απ’ την νωπή πετσέτα. Δεν ανταπέδωσα την καλημέρα της ούτε το χαμόγελό της.

- Άσε με να σου φτιάξω εγώ τον καφέ μωρό μου..
- Όχι, … άσε θα τον φτιάξω μόνος μου.

Μόλις χθες βράδυ αργά, είχαμε γυρίσει απ’ το πενθήμερο ταξίδι μας στο βουνό. Φαινόταν ευτυχισμένη μαζί μου. Είχε μανία με τις φωτογραφίες και με είχε βγάλει σε δεκάδες πόζες. Με κούραζε όταν μου ζητούσε να την βγάλω κι εγώ, κι έπαιρνε καλλιτεχνικές πόζες.

Στη διαδρομή της επιστροφής μου μίλαγε ώρες ατέλειωτες για τα παιδικά της χρόνια στο χωριό. Για τους γονείς της που ήταν φτωχοί κτηνοτρόφοι, για τα αδέρφια της, για τα μαθητικά της χρόνια.

Με χάιδευε στο μπούτι και στα σκέλια καθώς οδηγούσα, μου έστριβε το τσιγάρο με δεξιοτεχνία, μου το άναβε, μου το έβαζε στο στόμα. Με χάιδευε στο λαιμό και με καύλωνε. Έδειχνε τρυφερή, ερωτευμένη…

Δεν ήθελα να μπλέξω σε συναισθήματα, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. Δεν ήθελα να την αφήσω να κάνει όνειρα. Κι όμως δεν έκανα; Τίποτα να την σταματήσω. Κάποια στιγμή θα καταλάβαινε…

Ακόμα μια απελπισμένη μαριονέτα θα γινόταν κι αυτή στο πάθος της καύλας που της χάριζα. Με ευκολία την σήκωσα στα μπράτσα μου και την οδήγησα πίσω στην κρεβατοκάμαρα.

Νιώθω πως αυτή η σχέση θα την πλήγωνε. Έτσι έγινε και με όσες άλλες πέρασαν απ' τη ζωή μου. Μια ζωή γεμάτη λάθη, αλλά εγώ αγάπησα τα λάθη μου, κι από την αρχή ζωγράφισα με χρώματα τις τύψεις μου.

Ο έρωτας μας γρήγορος, σκέτο ξεκάυλωμα. Την κοίταξα στα σκοτεινά ματάκια της και της ψιθύρισα:
- Αγκάλιασέ με, κι όσο το κορμί μου ρίχνει την σκιά μου πάνω σου, θα σου δωθώ...

Χαμογέλασε χωρίς να καταλάβει, κι απάντησε:
- Κράτα με σαν ένα τριαντάφυλλο σπασμένο. Θέλω μόνο στο φιλί σου να πλυθώ!

Χαμογέλασα με τη σειρά μου και σκέφτηκα πως κάπου θα το είχε διαβάσει και το 'μαθε να μου το πει... Έτσι κάνουν όλες!