Κάθεσαι απέναντι μου χωρίς να μπορώ να διαβάσω πλέον το βλέμμα σου. Αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι όταν με κοιτάς. Αν πίσω από το βλέμμα σου αυτό κρύβεται η επιθυμία, η αδιαφορία, ή κάτι άλλο. Αναρωτιέμαι και για τις δικές μου σκέψεις, συχνά.
Είναι φορές που θέλω να μην σου μιλώ. Θέλω να σκύψω πάνω σου και να κολλήσω τα χείλη μου στα δικά σου, να σου ψιθυρίσω λόγια έρωτα, να περάσω τη γλώσσα μου πάνω στο δέρμα σου. Ξέρω πως αυτό μου ζητάς και τώρα για να καλύψεις την ανασφάλεια που νοιώθεις για τη σχέση μας.
Μένω τότε με την εντύπωση πως δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από έναν σκληρό πόθο. Για το σώμα σου, το χρόνο σου, την παρουσία σου στη ζωή μου. Λίγο αργότερα όμως μωρό μου, λίγο αργότερα.
Έρχεται ένα αίσθημα που με τυλίγει σαν ζεστή ομίχλη. Εκεί που νιώθω πως διεκδικώ –όλο μου το Είναι, αυτό είναι ένα τεράστιο «Θέλω!» –, έρχεται ξαφνικά η τρυφερότητα και το μόνο που επιθυμώ είναι να σου χαϊδέψω το κεφάλι σαν να είσαι ένα μικρό αγαπημένο παιδί.
Μέσα σε μια στιγμή νιώθω τη συναισθηματική σου φόρτιση, νιώθω το μπέρδεμά σου, την ανάγκη σου γι αγάπη και θαυμασμό. Σε καταλαβαίνω. Είναι και δικά μου αυτά τα συναισθήματα, μα δεν πρέπει να στα βγάλω προς τα έξω. Θα είναι λάθος μου να μάθεις πως τελικά η σχέση μας με κούρασε.
Είμαστε μπερδεμένα πλάσματα, οι άνθρωποι. Γεμάτα ατέλειες, που σημαδεύουν την ψυχή μας, σαν το ίχνος που αφήνουν τα σαλιγκάρια πίσω τους στο αργό ταξίδι τους από το ένα μονοπάτι στο άλλο... Είναι αυτές οι ατέλειες που με κάνουν να ενδίδω στην τρυφερότητα. Λιώνω από τρυφερότητα για σένα, όπως ο χιονάνθρωπος κάτω απ’ τη βροχή.
Είμαστε τόσο εύθραυστοι, οι άνθρωποι. Πόσες μελανιές μπορεί ν’ αντέξει το Εγώ μας; Φιλοδοξούμε να γίνουμε σκληροί, να μην νιώθουμε τον πόνο. Μια καλή λέξη όμως, κι έρχονται τα πάνω κάτω, από απαθή λιοντάρια μεταμορφωνόμαστε σε σκυλάκια του καναπέ...
Έτσι νοιώθεις κι εσύ. Πληγωμένη από την προηγούμενη σχέση σου, ζητάς έναν άντρα γεμάτο τρυφερότητα για σένα. Έτσι, ενδίδω στα θέλω σου, χωρίς να μάθεις ποτέ πως εγώ σαν άντρας, δεν υποκύπτω σε συναισθήματα. Απλά, σου πουλάω αυτό που θέλεις ν’ αγοράσεις.
Μετά επανέρχομαι. Επιστρέφω στη φιλοδοξία μου να είμαι σκληρός μαζί σου, που είναι η πιο σίγουρη συνταγή για να είσαι ευτυχισμένη. Γιατί δεν έμαθες ποτέ μωράκι μου, πως αυτό που ζητάω από σένα είναι το γαμήσι και η απόλυτη υποταγή σου. Καμιά γυναίκα σαν εσένα δεν το έμαθε αυτό.
Όμως κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει επειδή προσπάθησα, έστω και υποκρινόμενος, να σου δώσω ότι σου λείπει. Κι αυτό που σου λείπει είναι η ψεύτικη τρυφερότητα. Όλα τ’ άλλα θα παραμείνουν ιστορία.. .
