Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

το μωρό μου



Είναι δύσκολο να λες ψέματα σε μια γυναίκα κι ακόμα πιο δύσκολο να θυμάσαι ακριβώς τι είχες πει, για να μην σε υποψιαστεί. Ο μόνος τρόπος είναι να μην λες πολλά, ούτε να μπαίνεις σε λεπτομέρειες. Κι όταν κατά λάθος πεις κάτι διαφορετικό και σε υποψιαστεί, τότε να απαντάς: δεν ήθελα να στο πω, να μην σε στεναχωρήσω.

Η σχέση μου με την Μυρτώ ως τώρα, είχε περάσει μέσα από πολλά στάδια. Με ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή που ειδωθήκαμε κι ένοιωσα πως ήταν μια γυναίκα πληγωμένη κι απογοητευμένη.

Από τις πρώτες μας συναντήσεις κατάλαβα αμέσως τον τρόπο που έπρεπε να την χειριστώ. Έπρεπε να δείχνω τρυφερός, αγαπησιάρης και να μην ζηλεύω. Αυτό έκανα να την κάνω να νιώθει καλά και να είναι ήρεμη.

Φυσικά κι αυτή η συμπεριφορά με συνέφερε κι εμένα. Δεν ήμουνα κολλημένος μαζί της, κι ούτε ήθελα να παρασυρθώ στα συναισθήματα της. Την εποχή που είμασταν μαζί, είχα και κάποια άλλη παλιά μου σχέση, κι έπρεπε να μοιράζομαι ανάμεσα στις δυο. Το σπορ αυτό το ήξερα καλά. Έτσι, της είχα πει πως η δουλειά μου με έστελνε στην επαρχία 1-2 φορές τον μήνα.

Κι όταν γύριζα, ενωνόμαστε στη συνέπεια της αγάπης μας… παρασυρόμαστε από την καύλα που μας νικάει κατά κράτος… συμπεριφερόμαστε πέρα από την λογική… πέρα από την σκέψη… πέρα από τα προβλήματα…

Είμαστε πεινασμένοι και κανείς από τους δυο μας δεν μπορεί να κρύψει την πείνα αυτή… Το μωρό μου κάθεται πάνω μου και διατηρεί τον χοντρό πούτσο μου μέσα τηςι. Εγώ βόσκω τα δάχτυλά μου στην πλάτη της και φέρνω το κεφάλι μου δίπλα από το δικό της, να αναπνέοντας μαζί…

Πάνω στα σεντόνια υπάρχει μια εύγεστη σύγχυση ιδρώτα και σπέρματος από πριν… από τότε που έχυσα εγώ… Έχουμε μια ειδικότητα στο να καταστρέφουμε σεντόνια κι αυτό, πραγματικά, κάνουμε κι απόψε… Ξαπλωμένοι στη φωλιά της αγάπης που για εμάς είναι το κρεβάτι μας…

Υπάρχει μια φωτιά μέσα μας που είναι έτοιμη να καταστρέψει με τις φλόγες της τα πάντα… Ευτυχώς έχω φροντίσει να υπάρχει άφθονο νερό και στα δυο κομοδίνα…

Το μωρό μου παίζει τα μάτια μου αναγκάζοντάς με να την προσέχω… Τα μάτια της ακτινοβολούν… Κρυφοκοιτάζει. Τι να είναι άραγε αυτό που του δίνει ευχαρίστηση στο να με κοιτάζει; Με φαντάζεται σε κάποιο περίεργο ρόλο; Δεν ξέρω… Το μόνο που ξέρω είναι ότι είναι ευτυχισμένη…

Τρέμει από καύλα μόλις την αγγίζω… Χωρίς να κινείται, με κοιτάζει στα μάτια… Είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο και απλά κοιταζόμαστε… Αναπνέουμε μαζί… Κρατώ την αναπνοή της για να μπορέσω ν’ αντέξω την ακινησία του μουνιού της… αυτή την καταραμένη στασιμότητα…

Μέσα στα μάτια της βλέπω το πρόσωπό μου… επίσης, βλέπω και τις ανάγκες της… Δεν θα μπορούσα παρά να μην τρελάνω αυτήν την γυναίκα… Δεν επιτρέπω σε τίποτα και σε κανέναν να σπάσει αυτή η επαφή των ματιών μας…

Ο πούτσος μου ξεκινά ξανά… μετά από αρκετή ώρα… να κινείται μέσα της… αργά… σαν τρένο που μόλις αναχωρεί από έναν σταθμό με κατεύθυνση έναν άλλο… Σ’ αυτή την γυναίκα που κινείται τόσο ερωτικά πάνω μου, είμαι έτοιμος να της παραδοθώ… Εξαιτίας της ανακαλύπτω πόσο ερωτικός κι εγώ γίνομαι μαζί της…

Της αρέσει να σηκώνει τα πόδια στον αέρα με σαφή πρόθεση να αιωρηθώ, έστω και για λίγο, πάνω από το κρεβάτι… Δικαιωματικά ο πούτσος μου ολοκληρώνει προσεκτικά τις ανασκαφές του μέσα της…
«Θέλεις να χύσω; Αυτό θέλεις; Θέλεις τον χυμό μου;», την ρωτάω…
Η απάντησή της είναι ακατανόητοι ψίθυροι…

Οι κινήσεις μας γίνονται πλέον γρήγορες και εξαγριωμένες… Δεν έχω σκοπό να επιβραδύνω τον ρυθμό μου… ίσως και να μη χρειάζεται… Μουρμουρίζω προστυχόλογα καθώς αναπνέουμε μαζί… Ο πούτσος μου βουλιάζει μέσα της… ομαλά… εκατοστό-εκατοστό… και με μια γρήγορη κίνηση χώνεται ολόκληρος μέσα στο στενό μουνάκι της…

Κοιτάζοντας συνεχώς τα μάτια της, βλέπω την αρχή της ολοκλήρωσης να γεννιέται μέσα της… Ο πούτσος μου σκληραίνει επικίνδυνα… Αυτό που θέλω είναι μόνο ευχαρίστηση… μόνο… και τίποτα άλλο… Αν επιχειρήσει κάτι άλλο θα την σταματήσω… μα τω Θεώ… Εκφράζω τα συναισθήματά μου με κραυγές.

«Θα χύσω, αγάπη μου…», της λέω και γουργουρίζει σαν ναζιάρικο γατάκι…

Χύνω τελικά ένα πλήρες, πλούσιο, παχύ, λευκό σπέρμα… Χύνει κι αυτή και χύνοντας, φωνάζει… με αναφιλητά που θα μπορούσαν να συνοδεύονται με κλάμα… Αυτά τα αναφιλητά ξυπνούν την τρυφερότητα που κοιμόταν μέσα μου… Την εγκωμιάζω για την πετυχημένη προσπάθειά της… Αφήνω να κρατήσει για πολύ αυτή η ιερή στιγμή…

Με κρυφοκοιτάζει ξανά πίσω απ’ τα ξανθά μαλλιά της… Ο πούτσος του ξεκουράζεται πάνω μου σαν χέρι πάνω στο στήθος… Μένουμε ακριβώς έτσι έως ότου ο ένας από τους δυο μας κοιμηθεί… Όχι όμως για πολύ. Σε 3 ώρες θα σηκωθεί να πάει σπίτι της, να αλλάξει και να φύγει για το γραφείο της!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψε ελεύθερα το σχόλιο σου,
Θα το αντέξω...