όμορφη μέρα σήμερα...

Ήταν μια όμορφη μέρα σήμερα. Όμορφη. Ξύπνησα νωρίς. Απόλαυσα ένα δυνατό γαλλικό καφέ και 2-3 τσιγάρα. Διάβασα. Χαζολόγησα. Μοιράστηκα κάποιες σκέψεις σ’ ένα χαρτί. Και όνειρα που ίσως ποτέ να μην ζωντανέψουν. Μίλησα με φίλους που μου έλειψαν, είδα φίλες που είχα καιρό να δω.

Βγήκα για βόλτα γύρω στις 9 το βράδυ. Περπάτησα στο λιμάνι και μετά για έναν γρήγορο καφέ- έλεγα θα είναι ο τελευταίος της νύχτας. αλλά τελικά δεν είναι. Πριν από λίγο που γύρισα σπίτι ξαναγέμισα την κούπα μου. Ήταν μια ωραία μέρα σήμερα. Μέχρι πριν από λίγο που κόλλησε το κλειδί στην πόρτα της εισόδου.

Κόλλησε το γαμημένο και δεν άνοιγε. Κουδούνισμα της εξώπορτας. Το μάτι μου πιάνει τη φιγούρα μιας γνώριμης γυναίκας απ’ τα παλιά που ξεκαύλωνα. Ήταν κάποια γειτόνισα, παντρεμένη, γύρω στα σαράντα. Η κλειδαριά δεν υποχωρουσε και η πόρτα δεν άνοιγε. Τελικά άνοιξε.

Μπήκε βιαστικά κλείνοντας την πόρτα πίσω της. Ήταν καυλωμένη, όπως πάντα την θυμόμουν. Ένιωσα ένα βίαιο άγγιγμα της ανάμεσα στα σκέλια μου. Αυτό. Τίποτε άλλο. Δεν κατάλαβα. Έμεινα εκεί για ένα, δύο δευτερόλεπτα. Ανοιγόκλεισα τα μάτια.

Τα χείλια της σφράγισαν τα δικά μου. Πάντα φιλούσε με πάθος. Γδυθήκαμε σε χρόνο ντετε. Έσκυψε στα γόνατα κι ένοιωσα τα χείλια της στο χοντρό κεφάλι του πόθου μου που πρηζόταν χωρίς έλεος. Της ψιθύρισα να πάμε στην κρεβατοκάμαρα. Αρνήθηκε…

Ξαπλώσαμε στο χαλί δίπλα στην τηλεόραση. Την γύρισα μπρούμητα ακούγοντας το βογγητό της πριν ακόμα μπω μέσα της. Η φωλιά της έσταζε απ’ τα υγρά της κι όταν μπήκα μέσα της βαθειά, άκουσα την κραυγή της.

-κάρφωσέ με πρόστυχε άντρα… γαμιά μου, ήταν όπως πάντα η αγαπημένη της κραυγή…

Δεν αλλάξαμε στάση. Η ηδονή μας πνιγόταν σε κραυγές που δεν άκουγα. Την άκουγα να παραλληρεί σε αμέτρητα χυσίματα. Τελικά τέλειωσα κι εγώ κι έπεσα απαλά πάνω της στο χαλάρωμα. Σηκώθηκα και πήγα στο λουτρό γυμνός, την ώρα που ντυνόταν Έχω ανοίξει το νερό στο μπάνιο να τρέχει. καυτό…

Αρκεί για να ξεπλύνει γαμημένα, χυδαία, σκληρά αγγίγματα που με το έτσι θέλω, που αποτυπώνονται πάνω μου; Γαμώ τα μυαλά και τη σκατένια ψυχή της. Το γεμάτο καύλες και διαστροφή κεφάλι της. Αλλά κι εγώ ο μαλάκας πάλι τίποτα δεν μπόρεσα να κάνω. Δεν είχα το κουράγιο να την δειώξω.

Μόνο να ξεράσω θέλω αυτή τη στιγμή. Το καυτό νερό με χαλάρωσε ακόμα πιο καλά.. Τα δυο δάκρυα πάγωσαν στα μάτια, την ώρα που άκουγα την πόρτα να κλείνει απαλά στο χωλ… Μ ' ένα αντίο τελικά όλα τελειώνουν ε εαυτέ μου;