Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

γαμώτο



Λόγια, λόγια, λόγια... Τού μίλαγε συνέχεια. Λέξεις κενές, φθόγγοι, νότες, ακουστική με ιδρώτα, υγρασία με έξαψη. Καύλα... Σήμερα ήρθε πάλι να τον βρει και όπως ήτανε γυμνή, φόρεσε ένα πουκάμισο του.

Παιχνίδι, γλύκες και κούνημα, γλείψιμο και βρίσιμο, μαστίγιο και καρότο. Και γαμώτο. Πολύ γαμώτο , να πλανάται παντού, στον αέρα, στο υποσυνείδητο, στο φανερό κι αφανέρωτο. Ένα γαμώτο να ψάχνει απελπισμένα κάπου να αγκιστρωθεί και να μη βρίσκει...

Τη θέλησε, τον κέρδισε γρήγορα, τον έπαιξε σα καυλωμένο μαθητούδι κι ας ήταν το ασχημόπαπο του. Στην αρχή αφέθηκε στη μαγεία της, χαλάρωσε στη ζεστασιά της, προσφέρθηκε πρόθυμα στα πειράματα της . Κι εκείνη τον έψαξε, δεν ήταν ακριβώς σίγουρη γιατί αυτόν συγκεκριμένα, μάλλον της φάνηκε κάπου διαφορετικός και σίγουρος στα "θέλω" του. Διαφορετικός και ακατέργαστος.

Και πολύ καυλωμένος για γαμήσι. Σαν εγκαταλειμμένο δάσος που αποθηκεύει ενέργεια περιμένοντας μια σπίθα για να τα κάψει όλα. Την έβλεπε να τον αγαπάει τρελά, κάπου την λυπόταν, αλλά δε μπορούσε να το αποτρέψει. Ίσως και να μη το ήθελε σε πρώτη φάση. Δεν ήταν έτοιμος να γυρίσει σελίδα στη ζωή του. Θα την έδειωχνε όμως σίγουρα αργότερα.

Το διαισθανόταν ότι η μικρόσωμη ιδρωμένη πουτανίτσα τον είχε μαγέψει. Πολλές φορές τον οδηγούσε εκεί που αυτή ήθελε με απαράμιλλη μαεστρία. Μεθυσμένος από το μαγνητισμό της, την παρατηρούσε μήνες τώρα να τον σέρνει από τον σηκωμένο πούτσο του σαν νάτανε μπρελόκ της.

Αυτή έκανε όνειρα, του τα έλεγε, ήθελε να τον δοκιμάσει. Το έπαιζε σοφιστικέ, σαν απομεινάρι καταγωγής του πρώην άντρα της. Ήθελε να τον δει να πέφτει στα πόδια της. Να τον ακούσει να την παρακαλάει για ένα γλείψιμο, να τον αφήσει να μαλακίζεται για χάρη της... Φυσικά και δεν ήξερε πως δεν ήταν η μόνη στη ζωή του...

Αυτός είχε και κάποια παλιά παράλληλη σχέση. Δεν ένοιωθε καλά μόνο με μια γυναίκα. Τελικά η μικροσκοπική πουτανίτσα του έγινε βάσανο. Τον είχε κουράσει. Δεν ήταν ότι της έλειπε ακόμη ένα γαμήσι, είχε την ευλογία να δοκιμάσει τον μοναδικό πλούτο που μπορεί να κάνει ευτυχισμένη μια έξυπνη γυναίκα.

Απλά ήθελε να τον εξερευνήσει καλύτερα, να δοκιμάσει τις αντοχές του, να παίξει με τις έννοιες του και τα καρύδια του, να μιλήσει με το μυαλό και το καυλί του, να ρουφήξει τις αγωνίες και τον χυμό του, να εξαφανίσει την περηφάνια και το πράμα του μέσα της, να του επιβληθεί... Να κάνει το γαμώτο της.

Κι αυτός; O μάλλον γοητευτικός ή καλύτερα ανεξερεύνητος... τι μπορεί να ήθελε από μια τέτοια τύπισσα... αναλυτική, στοχαστική, σπαστική, ερωτευμένη... Ένα σφιχτό σχεδόν ανύπαρκτο κωλαράκι, δύο βαριά πεσμένα βυζόμπαλλα, μια καυλιάρικη φωνή... λογικά ναι, ένα δυνατό τέστ ντράιβ για τη ψωλή του, τι άλλο από ένα όμορφο ημίωρο γαμήσι.

Άν το γούσταρε και εκείνη, τόσο το καλύτερο, το πολύ πολύ να της χάριζε άλλο ένα γύρο για να τη δει χαμογελαστή... Την ήθελε να κάνει όνειρα για μια ζωή κοντά του!

Ήταν έτσι.. ή μήπως έτσι φαινόταν;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψε ελεύθερα το σχόλιο σου,
Θα το αντέξω...