Είναι κάτι νύχτες με πανσέληνο που τονώνουν την αυταρέσκεια μου. Περπατάω στους δρόμους της πόλης φορώντας το τζιν μου και τις καουμπόικες μπότες μου.. Τα αυτοκίνητα με τη δυνατή μουσική σκοτώνουν τη σκέψη μου.. Τα ρούχα στις βιτρίνες, μου θυμίζουν σε ποιους πρέπει να μοιάζω..
Κινούμαι αγέρωχα κουβαλώντας την ύπαρξη μου, σα να ‘μουν Θεός.. Στις βιτρίνες με τις οθόνες “πλάσμα” πληροφορούμαι το μέλλον του κόσμου.. Συχνά, συνουσιάζομαι στα ανατομικά στρώματα της μιας ώρας ξενοδοχείων, με κυρίες που αναζητούν εφήμερους εραστές μέσω των αγγελιών του Pathfinder…
Τίποτα δε μοιάζει με ‘κεινες τις νυχτερινές μου βόλτες στην εύκολη ζωή.. Στην αγκαλιά της πρώτης που θα με ποθήσει, αφήνω τους αναστεναγμούς μου, σβήνοντας πλαστούς πόθους σε άνομες για το πολλούς πράξεις..
Νοιώθω να είμαι εγώ η αποψινή σου νίκη.. Μη με κοιτάς, εσένα περίμενα.. Γλύψε τις πληγές μου σα πιστό σκυλάκι σαλονιού.. Άσε με να ρουφήξω τα υγρά του μουνιού σου, να τσιμπήσω τις σκληρές από καύλα ρώγες σου, αν αντέχεις τον πόνο.. Να σε γυρίσω μπρούμυτα και να στον χώσω από πίσω, αν σ’ αρέσει..
Και που ξέρεις.. Ως αύριο μπορεί να έχουμε ξεχάσει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ελεύθερα το σχόλιο σου,
Θα το αντέξω...